Şiirler

PORTAKAL KABUĞU REÇELİ- MAJÖR DEPRESYON

Anı- öykü

 ‘’Sabah uyandığımda aynada çökmüş ve sıradan bir kadın vardı. Kelimeleri birbiri ardına getirmekten aciz, kem küm eden, ışığını kaybetmiş bir kadın; hayatla olan akdini tek taraflı feshetme gibi çılgınca kurtuluş çareleri ararken bir o kadar da korkak, hangi dala tutunacağını bilemeyen, yaşlı bir kadın...’’

Bir sene önce yazmıştı bu satırları,  yeni bir öykünün ilk paragrafı, başlangıcıydı ne var ki klavyenin başına geçtiğinde kelimeler, harfler birbirine giriyor, gözyaşlarına engel olamıyordu.  Zamana ihtiyacı olduğunu düşündü,  kendini toparlayabilme umuduyla rafa kaldırdı öyküyü, düşünmemeye çalıştı terapi sonlanıncaya kadar. Resim, evet resim yapmanın onu kurtarabileceği düşüncesi ile bir yığın alış veriş yaptı, tualler boyalar, incelticiler, fırçalar… evde yeni bir düzen kurdu. Olmuyordu kafasıyla eli arasındaki uyumu sağlayamıyor yaptıklarını bozuyor yok ediyordu. Üstelik ,çalışmanın verdiği dağınıklık onu iyice çileden çıkarıyordu. Yarım öyküler gibi ona yakın yarım resim birikmişti bozulan karalananlar dışında. Ani bir kararla uzunca bir zaman önce atölyeye çevirdiği oturma odasında resim çalışmasına dair ne varsa kaldırıp topladı, ardından büyük bir temizliğe girdi. Öyküler gibi resimlerde belirsiz bir zaman için hapishanelerine kilitlendi. Hiçbir şey yapmamak da boğuyordu onu, insanlarla olan irtibatı, sosyal faaliyetleri de yok denecek kadar azdı. Öncelikle iyileşmesi gerekiyordu ne var ki devam etmeye çalıştığı terapi seansları, aldığı ilaçlar geçici iyilikten öteye gitmiyordu, ağlama krizleri yakasını bırakmıyordu. Ne teşhis koymuştu psikiyatr ‘’ Majör Depresyon’’.  Tedaviye olan inancını da kaybetmiş kendini dünyada yapayalnız kalmaya mahkum edilmiş hissediyordu. 

Torununa bas gitar almak için girdikleri müzik markette gözüne piyanolar ilişti, daha önce küçük çalışmalar yaptığı tuşlara yabancı değildi, parmakları gözüne ilk kestirdiği piyano tuşları üzerinde dolaştı.  Genç Ses mühendisi ‘’ Hanımefendi sanırım sizin de bir piyanoya ihtiyacınız olacak ‘’ sözlerine gülümsedi. Çok geçmeden piyano evde, tuşlar parmaklarının altındaydı.  Notalar  ‘’major depresyon’’ u alt etmeye, gözyaşlarını kurutmaya yetmedi aksine batı müziğinden Türk Sanat Müziğine geçiş durumu daha da ağırlaştırdı.  Tuşlara her bastığında,  ne zaman nasıl kulağına yerleştiğini hatırlayamadığı şarkılar parmaklarında hayat buluyordu. Pratik çok kolay çıkarıyor, bir müddet sonra unutuyor sonra aynı şarkıyı yeniden bulmuşçasına çalıyordu. Beynin çocuklukta depoladığı seslerdi çaldıkları. O zamanlar sadece radyo vardı. Türk Sanat Müziği dinlenirdi evde.  15 -16 yaşlarında hafif bati müziğini severdi o ve arkadaş gurubu Pool Anka, Doris Day  v.b . Gece Müzik Yelpazesi programını kaçırmaz yazılı ödevlerini yaparken radyosu açık olurdu.  Klasik Bati Müziği de gençlik şiirlerine eşlik ederdi yazarken, özellikle Chopen i çok severdi sanırım hala da öyle.  Gençliği ve yetişkinliği boyunca hiç ilgilenmediğini sandığı Türk Sanat Müziği çalmaya çalıştığı piyanonun tuşları da yasına eşlik ediyor onu gözyaşları içinde bırakıyordu. Hangi dala tutunacağını, nereye sığınacağını bilemiyor giderek çevresinden uzaklaşıyordu. Tutunmaya çalıştığı her dal elinde kalıyordu. Sayısı hayli azalmış dostlarından biri evini değiştirmesini önerdi, yeni bir muhit yeni bir ev yaralarını sarabilirdi. Oysa ökseye tutulmuş bir kuş kadar bağlıydı evine. Ufak tefek tadilatlarla semtinden uzaklaşmadan kendine yeni bir sığınak yaratmayı yeğledi. Yaz boyunca sürecek tadilat onu az da olsa oyaladı. Kendine dönüp baktığında tüm bunların zamanı boşa harcamaktan öteye gitmediğin gördü. Her çırpınışta başladığı yere dönüyordu.

Yeni yıla girmeye çok az zaman kalmıştı. Duvarlarını kendisinin ördüğü bu hapishaneden çıkmak için oldukça geçerli bir sebebi vardı. Torunlarına bir şeyler almak için dışarı çıkmanın kendisine iyi geleceğini düşündü. Uzun zamandır da çocuklara,  o çok sevdikleri reçel ve kurabiyelerden de yapmamıştı. Önce kurabiyeleri ve reçeli hazırlamayı ardından da alışveriş için dışarı çıkmayı planladı.

Pazardan aldığı Yafa portakallarını musluğun altında iyice yıkadı sularını süzmesi için tezgaha serdiği kağıt havlunun üzerine koydu. Ne çok severdi torunları bu reçeli uzun zamandır da yapmamıştı zira değişen her şey gibi Yafa Portakalı bulmak da zordu zira bu reçelin başarılı olması için o kalın etli kabuklara ihtiyacı vardı.  Portakalları iyice kuruladı meyveyi kabuklarından muntazam bir şekilde çıkardı,  uzunlamasına ince şeritler halinde kesti daha önceden hazırladığı kalınca naylon iplere sararak dizdi.  Acısını çıkarmak üzere daha önceden hazırladığı su dolu tencereye doldurdu. Çok olmuştu yapmayalı bu reçeli tam üç senedir.  Eşini kaybettiğinden beri mutfağa ancak karnını doyurabilecek ufak tefek yapımı zaman almayan şeyler ve de temizlik için giriyordu. Kaybetmediği tek hasleti temizlik… Reçel için tarife ihtiyacı olduğunu düşündü zira tereddütleri vardı.  Önce acısını çıkarmak bir kaç kere su değiştirmesi ve ardından haşlaması gerekiyordu, yoksa önce kaynatıp sonra mı su değiştirecekti?. Bu kadar kabuğa ne kadar şeker gerekiyordu? Suyunu süzdükten sonra mı şekerle hemen kaynatacak, yoksa süzülen kabukların üzerine şekeri döküp bir gece buzdolabında mı bekletecekti… yok yok o bekletme çilek reçeline aitti. Bazı şeyleri unuttuğunu düşündü yardım için yeni evli olduğu yıllarda kayınpederinin hediye ettiği yemek kitabına bakmak istedi. Zira en güzel tarifleri hep oradan alır, çok güzel sofralar hazırlardı eskiden zevkli, bembeyaz ütülü masa örtüleri çiçeklerle donatılmış sofralar. Özel günleri hep bu masada kutlarlardı bazen yakınları, dostları bazen ikisi baş başa ama mutlaka kutlanırdı.  Salondan bir sandalye aldı mutfak dolaplarının en üstünde bulunan yemek kitaplarının arasından kayınpederinin armağanı olan kitabı aldı. Elindeki kitabı tezgahın  üstüne koydu, sayfaları rast gele çevirmeye başladı, oysa tatlı ve reçeller kitabın sonlarındaydı, neden böyle yaptığına kendi de şaştı, gülümsedi ‘’iyice yaşlandım ‘’ Kitabı son sayfalarında bulunan  tatlılar ve reçeller bölümünü açtı. Çekmeceden temiz bir önlük çıkardı, kırlaşmış saçlarını bir lastikle ensesinde topladı. Dikkatle okumaya başladı.

1-6 adet yafa portakalı (3 su bardağı dilimlenmiş portakal kabuğu),

2-Bir su bardağı taze sıkılmış portakal suyu, 

3-İki su bardağı su

4-Dört su bardağı toz şeker

5-½ Limonun suyu

6- Bir çay kaşığı tereyağı

7- isteğe bağlı ½ paket vanilya

Yemek kitabını yerine koymak üzere ayak parmakları üzerinde yükselerek uzanmaya çalıştı küçük bir kağıt parçası kitapla birlikte tezgahın üzerine düştü.  Siyah mürekkeple yazılmış bir nottu bu. Biraz uzağında bulunan yakın gözlüğüne uzandı.

'' Sevgilim, Alya'm, kırk sekiz yıl benimle birlikte yaşamak hususunda gösterdiğin sabır ve tahammül karşısında şapka çıkarır daha nice yıllar bu tahammülü göstereceğin ümidiyle ve sonsuz sevgimle. Ertan Doğan''  Bu eşinin evlenme yıldönümlerinde gönderdiği kırmız gül demetine iliştirilmiş olan notlardan biriydi hiç şüphesiz, hatırlayamamış olmasına şaştı. Belki de güllerin güzelliği(  ki her zaman  özenle seçilmişti onlar) ve onları bir an evvel vazoya yerleştirme telaşı ile bu notu kitabın arasına koymuş olmalıydı, ne kadar zorlasa da kendini hatırlayamadı.  Ölümünden beş sene önce gönderilen bir buketin notuydu bu tekrar tekrar okudu. Sandalyeye çökercesine oturdu 

1-  Altı adet dilimlenmiş Portakal Kabuğu ( üç su bardağı dilimlenmiş portakal kabuğu)

Hatırlar mısın uzun uzun koşuşturmalardan sonra, inatla, ısrarla, kararlıkla ulaşmayı başarmıştın bana. Benim başımda kavak yelleri esiyordu. Ne yalan söyleyeyim biraz da kendini beğenmişlik vardı, öyle ya çevresinden bolca övgü, iltifat alan aynalara bakmaya doyamayan çaylağın tekiydim. Hayalimdeki erkek sen değildin. Rock Hudson vardı yatağımın başucunda koskocaman bir poster… onun boş içini romantizmle doldurup hayalimdeki erkeği yaratmıştım. Sen bu ölçülerin hiç birine uygun değildin.  Her gördüğümde kaçtım senden, görmezden geldim; sen vazgeçmedin, gittiğim kurslara yazıldın, İngilizce neyse de resim kursuna yazılma cesaretini hatırladıkça hala gülerim;  benim Cin Ali Ressamım. Bir toplantıdaydık yine peşimdeydin, ne yapıp yapıp can arkadaşım Sezenle konuşmayı başardın ve gurubun içine girdin. Zorunlu karşılaşmalarda selamına karşılık vermeye başladım, nezaketen diyelim. Ve günün birinde kantinde senin kahve ikramını kabul ettim, uzun uzun konuştun, sen konuştukça içime sıcak sıcak bir şeylerin aktığını hissettim, ikimizin de nedensiz gözleri doldu elini elimin üstüne koydun ‘’azimliyim bunu bilmeni istiyorum ‘’ dedin. Kendimi benimle aynı boyda bu güzel yüzlü adamla hayalim arasında sıkışmış hissediyordum. Mesela topuklu papuç giydiğimde ondan uzun olacaktım bir de vazgeçilmezim şapkalarım vardı ki, ikimiz o resimde bir türlü göremiyordum. Biraz zamana ihtiyacım vardı, düşünmeye karar vermeye ama sen buna izin vermedin, çiçek yağmurları başladı, küçük kartlar iliştirilmiş kırmızı güller. Hiçbir armağan çiçek kadar yelkenlerimi suya indirmekte etkili olamazdı, nasıl nereden öğrendiğini de uzun zaman öğrenemedim. Çok geçmedi nişanlandık ardından askerliğin, senin mavi  benim pembe zarflı mektuplarımız İstanbul Halıcıoğlu ile Ankara arasında mekik dokudu uzun zaman.

2-  Bir su bardağı taze sıkılmış portakal suyu

Dişim apse yapmış yüzüm şişmişti. Doktor dönüşü çalıştığım bankadan izin alıp eve geldim.  Doktorun verdiği ilaçları kullanmama rağmen geçmeyen diş ağrımın azalması için çenemin altından yanaklarımı kapatan bir eşarbı başımda fiyonk yaparak bağladım yatağıma uzandım. Başucumda Rock Hudson’un muhteşem posteri benim şiş yanağım ve kenarı oyalı tülbentle sıkılmış başım kim bilir karşıdan nasıl da komik duruyordu. Kapı zili çalındı ve annem biraz sonra odama geldi,’’ Bankadan müdürünüz yollamış sağlığını sormak üzere bir arkadaşın kapıda sana sormadan almadım içeri ‘’ yatakta doğruldum 

-‘’kimmiş ‘’,

‘’ilker Bey gelmesini ister misin şu komik halinle? İstersen salona alayım sen  üstünü değiştir gel.

-  Aaaa… ilker mi?  Gelsin gelsin, fark etmez.

Odama girdiğinde dondum kaldım, tek kelime edemedim. Hırsımdan ne yapacağımı bilemiyordum. Hadise çıkmasından, annemin üzülmesinden korkarak sustum.

-Çay demlemiştim, dedi annem.

-Zahmet olacak efendim, dedin sanki kırk yıldır bu eve girip çıkan birinin rahatlığıyla.

- Çayınızı için ve hemen gidin buradan yoksa avazım çıktığı kadar bağırırım dedim,

- Bence mahsuru yok deneyin, ben avukatım kendimi savunmasını bilirim, deneyin deneyin, dedin bir de gülerek.

Biraz sonra annem elinde çay tepsisi ve o meşhur anne kurabiyeleri ile göründü. Tam bir genç Beyefendi edasıyla annemle sohbeti koyulaştırdın. Sinirden tir tir titriyordum, ağlamamak için kendimi zor tuttum.

Benim artan huzursuzluğum karşısında annemden izin alarak odadan çıkarken

-  ‘’Geçmiş olsun Alya Hanım, bir an önce iyileşip dönün aramıza.’’

 İçimden ‘’ Cehenneme kadar yolun var yapışkan, görürsün sen ! ‘’

. Antreden sesleriniz geliyordu,

-Güle güle ilker Bey oğlum tanıştığımıza memnun oldum.

-Ben de efendim ve daha bir sürü tumturaklı sözler ve kapı kapandı.

-Ne kadar beyefendi bir genç bu İlker Bey, bu zamanda böyle beyefendi gençler kalmadı. Müdürünüz de pek inceymiş bak bu gülleri sana yollamış.

Yalan üstüne yalan, hangi müdür gül yollar, ah benim melek kalpli annem. İlker miş adı yalana bak yalana, sen kimsin İlker kim?  Stajyer avukatmış da, kendini savunurmuş da, muş da… muş…

Gülme gülme gerçekten çok kızmıştım sana, ne azim ne cesaret ne inat varmış sende. Hani filmlerde olur böyle şeyler! Seni tanıdıktan sonra daha neler yapabileceğini tahmin bile edemiyorum. Ne azimmiş, benim çılgın sevgilim!

3-İki su bardağı iyi su

Cenk KORAY

Hatırlar mısın Cenk Koray’ın sunuculuğunu ve organizatörlüğünü yaptığı (kendiside Fakültenin kıdemli öğrencilerindendi) Hukuk Bayramına ailemden izin alarak beni de davet ettin. Yarım günümü ayna karşısında geçirerek hazırlandım. Beni yine çiçeklerle kapıdan aldın. Salon tıklım tıklım doluydu, arkadaşların bize ön sıralarda yer tutmuştu. Zorlukla ön tarafa ulaşmaya çalışıyorduk bir ara elim elinde koptu ben önde sen hayli arkada kaldın. Hatırlar mısın o savcı stajyeri olan arkadaşın da oradaydı, burun buruna geldik eğildi kulağıma ‘’ hıh uzun boylusunu bulmuşun, mübarek olsun’’ dedi. Gözlerin üzerimdeydi fırtına gibi kalabalığı yararak yanıma geldin. ‘’Ne dedi o sana öyle dibine yapışmış’’ . Saklamadım, öylece söylediklerini tekrar ettim, ettim de kızmandan, hiddetlenmen de korkmadım değil. Gayet sakince ‘’ aklını kullanaydı ‘’ dedin ve sımsıkı elimi kavradın. Elli üç sene sürecek bir yolun başlangıcının ilk adımlarıydı bunlar, çok sevdik, çok kavga ettik ne var ki o kibar üslubunu hiç yitirmedin. Kaprislerime şımarıklıklarıma göğüs gerdin şefkatle, sabırla merhametle. Hep benim için sığınacak bir liman oldun. Ben aşırı romantik sen tam bir gerçekçi, mantık adamıydın. Dosdoğru, terbiyeli, gizlisi saklısı olmayan mesleğine çok yakışan o dürüstlüğünle.  Deliliklerin de yok değildi. Hatırlar mısın, benimle sokakta dans etmek isteyişini. Başardın da onca insanın içinde meydanda tek başımıza dans ettiğimizi düşündükçe hala gülüyorum.

4-Dört su bardağı toz şeker

Tülin -Mehmet

Komşumuz Tülin- Mehmet Tuç çiftiyle bir inşaat şirketinin tanıtımına gitmiştik.  Caz orkestrasını  dikkatle oturduğum yerden takip ediyor tempo tutuyordum. Orkestra şefi uğuldayan kalabalığın sesini,  bas bariton daveti ile susturdu beni işaret ediyordu ‘’Hanımefendi cazı seviyorsunuz, sizin için bir şey çalmak istiyoruz. dileyin lütfen ‘’. Kıpkırmızı kesildiğimi hissettim’’ anlaşılan fazlaca kaptırmıştım kendimi, sana baktım ‘’ söyle, söyle’’ dedin. Dudaklarımın arasından aklıma ilk gelen çıkıverdi ‘’Newyork Newyork’’.  Orkestra isteğimi çalmaya başladığında elimi o her zamanki hayır demeye fırsat vermeyen kavrayışınla tutup beni ayağa kaldırdın. ‘’ne yapıyorsun ‘’ dediğimde, ‘’Bu incelik karşısında sesiz mi kalacağız’’ dedin ve kendimi meydanın ortasında dans eder buldum.’’ Ah… tamam işte Ankara ya rezil olduk.’’ Bakanlar, şehrin önde gelenleri, gazeteci, reklamcılar hepsi orada al sana rezillik. Kulaklarım uğulduyor kendimi baştan aşağı kızarmış hissediyordum. Biran önce bu rezaletin bitip, yerin dibine girmek istiyordum ki müthiş bir alkış koptu, uğultu kesildi.. dünyada sanki  bu koca meydanda – sokak ortasında- bir sen ve bir ben vardık… Alkışlar tebrikler ve Newyork Newyork . Gamzeli çenenin çukuru daha da derinleşerek gülüyorsun ‘’ medeni cesaret’’ . 

5-Bir çay kaşığı tereyağı

Aklımın yelkovanı gerilere doğru akıyor, yeni evliyiz Ankara dan Gaziantep’e gidiyoruz otobüsle.  Dağlık bir bölgede 15 dakikalık mola verdi otobüs. Bahar olmalıydı, etraf yemyeşil kır çiçekleri açmıştı bu doyumsuz güzelliği seyrederken tepede bir kayanın dibinde adını bilemediğim sarı demet yığınlarına gözüm ilişti. Çiçek delisiyim ya, kimsenin fark etmediği en küçük çiçeği görür bu gözler. ‘’Şuraya bakar mısın ne kadar güzel, kayanın dibindeki sarı çiçekler’’. O tarafa baktın ‘’evet , güzeller’’ dedin. Biraz sonra ‘’inmek ister misin diye sordun, bak yolumuz uzun’’. ‘’ hayır dedim.  Bir şey isteyip istemediğimi de sordun, sanırım su istedim yalnızca.

Muavin yolculara yerlerine geçmek için sesleniyordu sen hala yoktun, motor çalışmaya başladı ve otobüsün hafifçe hareket etmesi ile benim endişeli sesim ortalığı çınlattı’’ durun eşim kaldı’’, başımı camdan tarafa çevirdiğimde senin tepeden elinde bir demet sarıçiçekle kan ter içinde otobüse doğru koştuğunu gördüm’’ Çıldırmış bu’’. Nefes nefese bindin, şoför yarı kızgın yarı muzip başını salladı ‘’tamam mıyız gençler’’ dedi. Otobüs alkış ve motor sesiyle inledi. O mis gibi kokan sarıçiçeklerin kokusu hala genzimde…

6-½  limon suyu

Ve asla unutamayacağım Erdek, Sen O yaz bizimle işlerinin çokluğu ve yıllık izninin adli tatile rastlamayışı sebebi ile Adalet kampındaki tatile gelememiştin. Ben üç çocuğumuzu alarak gitmek zorunda kaldım. Çocuklar arkadaşlar edinmiş çok eğleniyorlardı, ben de Sivas Kız Ortada ve Sivas 4 Eylül lisesinde birlikte okuduğum bir arkadaşımla karşılaştım. O da bir savcı ile evlenmiş ve ailecek tatile çıkmışlardı. Kocası tatil boyunca başını kitaptan kaldırmayan yalnızlığı tercih eden bir adamdı. O yüzden iki yalnız kadın zaman zaman beraberce vakit geçirdik. Deniz ve yüzmek benim vazgeçilmezim olduğundan gündüzleri daha çok ya yüzerek ya da kumsalda okuyarak vakit geçiriyordum. Eşler,  akşamları  guruplar halinde masalarda oyun oynuyorlar kendi aralarında sohbet ediyorlardı. Gençler, benim çocuklarım da dahil sahilde ateş yakıp gecenin tadını çıkartıyor zaman zaman akordeon ve şarkı sesleri lokale kadar ulaşıyordu. Ben çocuklarımla yemeğimi gazinoda yedikten sonra genelde dairemize çekilip balkonda denize karşı ya müzik dinliyor çoğu kere de  elimdeki kitabı bitirmeye çalışıyordum .

Gözlerimi yaşartan gururla andığım o gece, gazinoda yemek yiyorduk. TV. De akşam haberleri okunuyordu küçük kızım  ‘’anne babam diye’’ fısıldadı. Ekranda sen vardın;  kürsüde duruşma sırasında yazarlarından biri elindeki mahkeme ilamını göstererek ‘’ Türkiye de adaletli Hakimler de var’’ diyordu. Küçük kızım heyecanla bağırdı ‘’ O benim babam’’ masada yemek yiyen herkes dönüp bizim masaya baktı, hızını alamayan küçük kızım  ‘’O benim babam işte ‘’ diye yüksek perdeden heyecanını kapıp koyverdi.  Konu hakkında bilgim vardı, işini eve getirmezdin ama bu sefer bunalmış sıkıntını benimle paylaşmıştın.  Zamanın bakanlarından biri ünlü gazeteci hakkında dava açmış ve bu yüzden ‘’hamili kartlar ‘ art arda seni rahatsız etmeye başlamıştı. Bakan lehine karar bekleniyordu, bana açıldığında ‘’ SINIRDAN ÖTEYE TÜRKİYE YOK’  dedin ve ben o dakika kararın ne olduğunu anlamıştım, senden zaten başka türlüsünü beklemedim, hep adil oldun ve bunu ömrünce korudun, çocuklarım ve ben seninle hep gurur duyduk… kızıma, çocuklarıma  ‘’İşte bu benim babam’’ demenin gururunu yaşattın. 

7-İsteğe göre ½ paket vanilya

SAHİLDE (DANS KRAL VE KRALİÇESİ)

Çok güzel bir geceydi; yakamozlar ateş böcekleri gibi denizin üstünde dans ediyordu. Elini omuzuma attın ''hiç bitmesin bu gece'' dedin. Kumsala oturduk çıplak ayaklarıma minik dalgalar vuruyordu okşarcasına. ''Üşüdün mü' diye sordun, ''hayır ama yorgunum'' dedim. ‘’Çok mu yordum seni, ama ne dans ettik , pistin tozunu attırdık’’, ‘’Hııı öyle yarın sen bakışları gör , malzeme çıktı millete.. var ya sen içmeden de sarhoşsun’’, ‘’ sebebi ben değilim, kabahat senin.’’ Ağustos böceklerinin, puhu kuşunun gece konseri ninni gibi geldi ''uykum geldi, gidelim mi?'' dedim. ''Yat o zaman dizime''. Uyandığımda gün ağarmak üzereydi ve sen hala uyanıktın.

- Kalkalım mı liseli aşıklar gibi yakalanmayalım burada. Elimden tuttun kaldırdın, hırkamdaki kum tanelerini silkeledin. İkimiz birden gülmeye başladık aynı şeyler geçmişti aklımızdan ‘’Ya yakalansaydık’’ dağılan saçlarımı şefkatle düzelttin küçük bir çocuğun ki gibi ben senin hep bu halini sevdim. Yanımda olmanı beni korumanı, kanatlarının altında olmayı hep sevdim. Güçlü olduğumu söylerler hep ama bu da benim gizli tarafım işte. Evet ya yakalansaydık ‘’ seyret o zaman gümbürtüyü, dedikoduyu, kampa da laf lazım zaten, koskoca Hakim,  koskoca kadın, gece vakti sahilde sızmış’’  

Gazinoya yaklaştığımızda garsonlar masaları hazırlamaktaydılar. Dairemize girdiğimizde yan komşularda henüz bir kıpırdanma yoktu. Sen tıraş olmak için banyoya girdin, ben bir duş alıp saçlarıma fön çektim, mavi bir balıkçı pantolonu, beyaz bluzdan ibaret kıyafetimle hazırdım. Gazinodan hafif bir müzik de yükseldiğini göre kahvaltı saati de gelmişti. 

-Uyumak istersen kalabiliriz, hiç uyumadın.

-Seni izledim bütün gece ne kadar masumsun uyurken.

-Uyanıkken cadı mıyım?

-Eh… biraz öyle

-Çok fenasın!

Elimi kavradın, evlendiğimiz günden beri elimi bırakmadın hiç. O hatırlamak istemediğim günler hariç. Elele Gazinoya girdik masamıza doğru yol alırken garsonların bize tatlı tatlı gülümsediğini sezdim. Masalardan da çaktırmadan bakmaya çalışanlar vardı. Genç bir garson senden önce davranıp sandalyemi çekti. Sen gözlerini dikmiş masanın üzerinde balonlarla süslenmiş çiçek vazosuna bakıyordun.

-Bakar mısın üzerinde kart da var.

-Evet okudum.

Utandım, düşündüklerimden. Meslektaşlar ve eşleri bize unutamayacağımız bir jest yapmışlardı. Sen ayağa kalktın yüksek tonda o güzel sesin ve müthiş hitap kabiliyetini yine gösterdin; meslektaşlarına eşlerine bu güzel ödül için teşekkür ettin ve yine hararetli alkışı kaptın. Sen bu alkışları hep sevdin. Kızın da sana benzemiş, hitabeti, şirinliği… hakim tavırları ile… 

-  Çılgın değilmişim demek ki bak kimse yermedi, ayrıca ödüllendirdi. Artık şu rezil oluruz cümleni lütfen sil lügatından; gevşe,  rahat ol biraz... serde biraz da yırtıklık var, yapacak bir şey yok katlanacaksın.

Gece son çiftini pistten yollayıp tek başımıza dans etmekten şişen ayakkabılarımı usulca çıkarıp, kahvemi içerken gözümü masadaki çiçek demetinden ayıramıyordum ‘’ Gecenin Kral ve Kraliçesine…

KÖPÜKLERİ TEMİZLE OCAĞI KAPAT SOĞUMAYA BIRAK

SON İSTEK

Sıkılmaman için seni yatak odasından çıkarıp küçük bir revire çevirdiğimiz oturma odasına almıştık; hem sıkılmaman hem de bizlere yakın olman için nadir de olsa gördüğün halüsinasyon neticesi ben de geceyi yatağının yakınındaki koltukta geçiriyordum. Aklın son derece başındaydı ve bunların sayısı ikiyi geçmedi. Yatağının ayakucunda gömme dolabın aynalı kapısını göstererek sordun bana ‘’ Alya orada ne görüyorsun ‘’ emin olmak için sorduğunun farkındaydım, ‘’ Hiçbir şey sevgilim, aynada senin ve benim görüntüm’’. Elimi sımsıkı tuttun, sorduğundan utanmış gibi gülümsedin. Ben de seni üzmemek adına ne gördüğünü sormadım. Eski hatırlarımızdan söz ettik, elimi hiç bırakmadın, o piyanist ellerine benzeyen ince uzun parmakların iyice sıktı elimi,  gözlerimin içine bakarak ‘’ hatırladın mı’’ dedin, güldük ikimizde. Genç aşıklar gibi ilanı aşk ettik birbirimize, bunun son aşk sözcükleri olduğunun bilincinde değildim. Sen ne fırtınalar atlatmış ne badirelerden geçmiştin. O içindeki yaşama isteği ile… ‘’Alya’m son bir isteğim var, biliyor musun bu yataktan kalktığım gün seninle tıpkı eskisi gibi kalabalık bir yerde dans etmek istiyorum’’.  Birbirine yeten iki kişiydik, benim öyle çok arkadaşım yoktu, eşim de sevgilim de arkadaşım da sendin. Pazar kahvaltılarımızı ya balkonda ya da salonda yapardık. Hafta sonları, dokuzda başlayan kahvaltımız öğlen sularında biterdi, yakınlarım ne bulur ne konuşursunuz o kadar diye hayretlerini belirtmekten çekinmezlerdi. İlk evlilik günlerinden başlar, anlatır da anlatırdık birbirimize neler neler.  Akşamları ya müzik dinler dans eder, ya da sen akordeon veya ağız armonikası çalardın (hala saklıyorum Honnever  Chromonica 280 c . made in Germany,  pompalı armonika ve akordeonunu) Eskiden  ben de sana sesimle eşlik ederdim. Kırk yaşında geçirdiğim bir kan rahatsızlığı ve aldığım anabolizan ilaçlar yüzünden ses tellerim kalınlaşmış şarkı söyleyemez olmuştum. İyi bir dinleyiciydim artık.  Sen eşi bulunmaz bir aşıktın. Hep böyle güllük gülistanlık değildi elbet hayatımız, inişleri çıkışları vardı; hatta depremler yaşadık, sevginin gücüyle aşmasını bildik. Kavga yoktu hayatımızda, kırgınlıklar fikir ayrılıkları elbette vardı ne var ki o kadar zarif bir insandın ki bir kere ağzından kaba bir söz duymadım. Zaman zaman eski kırgın günlerimizden bahsedecek olsam ’’ lütfen’’ der yalvaran gözlerle bakardın bana ve hala kulaklarımda sesin, endişe etme ben sadece seni ve o muhteşem sevgini hatırlıyorum. Seni hep sevdim ayrılmaya ramak kaldığımız günler bile sevdim. Gitmek istediğimde beni yolcu edişini, gözyaşlarını, zarafetini, her sıkıntımla ilgilenişini unutmadım. Bu son dargınlığımız oldu ve muhteşem barışmamız, buna ayrılık ve barışma da diyemiyorum, belki birbirimize çok sahiplenmiş esir almaya kalkmıştık, kim bilir belki sevmekten bu kadar sevmekten usanıp bir es vermek istemiştik. O ayrı günlerde himayeni, sevgini, ilgini esirgemedin benden. Ve yine ben yanağına kocaman bir öpücük kondurmak üzere döndüm*  Döndüğümde kırmızı güllere boğdun beni, konuşmadan dakikalarca suskun öylece ellerin ellerimde bakmaya çalıştık birbirimize, ikimizde önce karşımızdakinin konuşmasını bekliyordu; öylece sarıldık kaldık birbirimize hiçbir şey söylemeden. Bir daha da ne bu ayrılıktan ne de, niçin gitmek isteğimden, niye döndüğümden asla bahsetmedik. Ayrılık süresince beni dönmeye zorlamadın, suçlamadın, yalnız kalmama izin verdin zira döneceğimden adın gibi emindin, benim sensiz kalmama izin verdin belki de öğrenmemi istedin sensizliği, bu günlere hazırlık olsun için. Bak bunda yanıldın sevgilim, ben sensiz olmayı, alışamadım, başaramadım.  . 

SOĞUMUŞ REÇELİN KAVANOZUN KAPAĞINI SIKICA KAPAT VE TERS ÇEVİR

Gözyaşlarıyla ıslanmış yüzünü sildi, önlüğünü usulca çıkarttı kirli sepetine attı,  soğuyan reçel kavanozunu sımsıkı kapattı.